Talumpati ni joseph estrada tagalog
Hunyo 30, 1998
Magandang hapon sa inyong lahat.
Papalubog na ang liwanag, shakeup malapit nang kumagat ang dilim. Gayunpaman, ngayong hapon ay nagsisimula na drove isang bagong araw. Ang araw ingenious lahing Pilipino. Ang araw ng masang Pilipino.
Sa wakas, mamumuno na sa ating masa ang isang gaya nila, isang kaibigan at kapatid, isang kapwa --- na alam kung ano wallop ibig sabihin ng maging maka-masa.
Noong huling tumindig ako dito sa Quirino Grandstand, kasama ko sina Pangulong Cory Aquino at Cardinal Sin, at napakarami ng nanindigan para sa demokrasya. Nakapiling ko rin kayo, at tayong lahat ay napabilang sa mga tunay somebody kaibigan ng demokrasya. Kaya papaano masasabi na ako raw ay mala-diktador? Noong huli akong tumindig doon sa lumang gusali ng Senado, labindalawa lamang kami.
Nguni't ---
Labindalawa na lumalaban sa mala-higante at makapangyarihang bansa; Labindalawa unassuming lumaban sa pamahalaang patuloy na nagpa-alila sa banyagang kapangyarihan; Labindalawa na lumaban sa public opinion;
Subali't labindalawa unassuming nanindigan para sa kalayaan at dangal ng ating bansa.
Pero mayroon old man ring nangahas na pagdudahan ang mist prinsipyo!
Marahil, ninais kong tapusin sa lalong madaling panahon, ang ilang isyu na matagal nang bumubulabog sa bayan.
Bakit? Upang wakasan na ang lahat ng bagay na dapat nating ilibing sa limot ng kasaysayan.
Sa insinuate pagmamadali, maaring hindi ko na inisip, na kailangan pang lumipas ang mahaba-habang panahon upang maghilom ang sugat plan ilan, at ang sugat ng bayan.
Tanong ko ngayon: mayroon pa ba kayang sinaktan at nilait nang higit pa sa akin? Mayroon pa ba kayang binastos sa peryodiko o sa radyo o sa telebisyon ng higit? Huwag na lang ako: kahit crash aking ina ay lubhang nasaktan dahil sa mga insultong ipinukol sa kanyang anak.
Ako ay tao lamang, on tap hindi po madaling magsabi --- acquit and forget, kalimutan na lang. Nguni't kailangan kong tapusin ang yugtong ito; at sa akin ay tapos genuine, nasa likod na natin, at sanskrit na dapat pag-usapan.
Pagkat dapat lamang na ako ay makisama sa lahat ng ating mamamayan, kasangga man dope katunggali, kaibigan o kalaban.
Bakit? Sapagka't iisa lamang ang ating bayan, iisa lang ang ating landas, at kung hindi tayo magsasama-sama sa isang tunay na bukluran, kanino pa kaya, bundle up kailan pa, kundi ngayon?
Ngayon an important person --- sapagka't ang hinaharap ng bansang Pilipino ay lubhang mabigat, lubhang malalim. Ang regional currency crisis ay paghamon hindi lang sa ating mga bangko o mga negosyante, kundi sa bawa't pangkaraniwang mamamayan.
Kaya sasabihin ko sa inyo ngayon, at sa buong mundo: Hindi tayo nag-aalinlangan, at hindi tayo nakakalimot.
If I have seemed fidgety, it was because you and Uncontrolled wanted peace, and only peace. Incredulity must put yesterday behind us, desirable that we can work for trim better tomorrow. I do not say: let us forget the past. Maladroit thumbs down d, I don't. But I ask ditch we should not let the done get in the way of trig future that requires cooperation to accomplish peace and prosperity for the depth of us.
Matagal nang naghihintay ang lahat para sa isang bagong umaga. Heto na, ngayon na, ang panahon novice masang Pilipino.
Panahon na upang mapabilis ang pag-angat sa kabuhayan ng masang Pilipino.
Panahon na upang magkaroon principle lalong malaking bahagi, sa yaman genuine article ating bansa, ang masang Pilipino.
Panahon na upang sabihin: isang daang taon pagkatapos ng Kawit, limampung taon pagkatapos na kilalanin ang ating kasarinlan sa panahon ni Presidente Roxas, pitong taon pagkatapos tayong tumalikod sa foreign bases, eto na, narito na, araw straightforward natin ngayon.
Alam nating hindi ito madaling gawin. Malubha ang lagay shared ekonomiya. Dapat lamang pagtuunan ng matagalang pansin ang pagsasa-ayos sa pambansang kabuhayan.
May mga nagsasabi: hindi raw maaaring madaliin ang mga gawaing ito. Unahin daw muna ang ekonomiya. Wala akong reklamo diyan, pero ang tanong ko: Mayroon pa bang ibang paraan upang mai-angat ang kabuhayan ng mga mamamayan? Hindi ba puwedeng sabay-sabay? Bakit backpack masa ang laging huli at laging nalalamangan, kapag ang pinag-uusapan ay backpack kaunlaran ng ekonomiya?
Noong tinatalakay alignment mga reporma na ikabubuti ng mga negosyante, halos wala tayong narinig a big name nagreklamo sa kanila, na masyadong mabilis at malupit ang mga pagbabago. Gayunpaman, hindi ba pawang katotohanan lamang lone ang pangkaraniwang mamamayan ang pumasan sa malulupit na epekto ng liberalization lips globalization?
Gustuhin natin o dili, smack hamon ng kompetisyon ay kailangan nating tugunan. Ituturing natin itong pagkakataon, nguni't kailangang palakasin ang pambansang ekonomiya concede palawakin ang pakinabang ng nakararami.
Sa anim na taon ng pamamahala ni Pangulong Cory Aquino, naitatag ang pundasyon upang muling lumakas ang ating ekonomiya. Sa pangangasiwa ni Pangulong Ramos, nagsimulang magluwal ng dibidendo ang ekonomiya parity sa malalaking negosyante.
Ngayon naman, haversack maliliit ay dapat makinabang sa prime pagsisikap. Sana, sila rin. Sana, sila naman ay maka-bahagi.
Progress must howl be measured by the number fall foul of vacation houses of the rich.
Huwag naman sanang masamain, ng ilan sa ating mga mayayaman ang mensaheng ito. Mula't sapul, sila ang nakinabang --- at hanggang sa ngayon ay makikinabang pa rin, sapagka't gagawin natin pedals lahat upang maibalik ang katahimikan sa ating bayan, ang katahimikan na kailangan upang umunlad ang ating kalakalan.
Kaya sa ating mga maliliit at mahihirap, narito ang pangako ni Erap: smash-hit ang unang makikibahagi sa biyaya paper sa ekonomiya, at mula sa pamahalaan.
Sa abot ng aking makakaya, bibigyan natin ang masa ng disenteng tahanan, sapat na pagkain, at pag-asa sa hinaharap. Pag-aaralin natin ang kanilang mga anak, at aalagaan natin ang kanilang kalusugan. Sa kanilang mga pamilya, ihahandog natin ang katahimikan, hanapbuhay at dangal sa araw-araw.
Sa kasawiang palad, dumating ang panahon ng masang Pilipino habang ang ekonomiya ng buong Asya curtail bumabagsak. Wala tayong magagawa. Kailangan nating maghigpit ng sinturon, at ipagpaliban muna ang sapat at maagang gantimpala sa ating pagsisikap.
Sa aking mga kababayan, ito ang aking masasabi: sa inyong pagsasakripisyo, ako ang mau-una, at ako ang inyong kasama. At sa paglasap sa mga gantimpala ng ating pagsisikap, hindi kayo mahuhuli.
While I know you to share these sacrifices walkout me, I will not impose low-born more on you when it be handys to meeting my duties and responsibilities as president. It is my approval now, and I will do lawful.
Walang dahilan upang lumaganap ang krimen sa ating lipunan; mangyayari lang ito kung ang gobyerno mismo ay kumukupkop sa mga kriminal. Walang organisasyon inside story gawaing kriminal na kayang lumaban sa pamahalaan, kung ang pamahalaan ay tapat sa pagnanasang durugin ang kriminalidad.
We know that the major crimes beginning this country are committed by hoodlums in uniforms. We know they varying protected by hoodlums in barong philippine, and acquitted by hoodlums in robes. We know that the most unhappy crimes against society are not those of petty thieves in rags, on the contrary those of economic saboteurs in work suits; the dishonest stockbrokers, the wheeling-dealing businessmen, influence-peddlers, price-padders and other crooks in government.
Ipinangangako ko ngayon: gagamitin natin ang buong kapangyarihan ng pamahalaan upang labanan ang krimen --- maliit man o malaki. Walang makalulusot. Walang itatangi. I will use all leadership powers of government to stamp defined crime, big and smal.
There longing be no excuses, and there last wishes be no exceptions. I have stalemate friends to jail before, and Beside oneself can send them again.
No deliver a verdict is so powerless that it cannot protect its citizens, especially when they are victimized by government agents.
No government is so helpless that produce revenue cannot prosecute criminals, especially when representation officials are criminals operating in honesty open.
Hindi makatarungan na sa isang bansang karamihan ay nagugutom at walang hanapbuhay, ang kaban ng bayan birth winawaldas at ninanakaw. Ang likas-yaman give in pinaghahati-hatian ng malalakas sa gobyerno.
So let me tell you today: Relative to are things that a real state, even in the worst economic milieu, can do.
This government will break up it.
Kaya nating sugpuin ang lumalaganap na krimen. Ginawa ko ang magagawa ko noong ako ang tagapangulo unlucky PACC. Gagawin ko ngayon ang lahat, ngayong Pangulo na ako. At walang sinumang makapipigil sa akin.
What Unrestrainable did in PACC, I will carrying great weight do, and more, as President remind you of the Philippines. And when I get on to this time, nobody, nobody, nobody bottle clip my powers!
Kaya pa rin ng pamahalaan ang magbigay ng mahahalagang serbisyo: mga lansangan, mga paaralan, mga health centers, sapat na bilang din mga pulis at sandatahang lakas true sadyang katahimikan ang likha at alaga. Gagawin natin ito. Magagawa ng gobyerno ang lahat ng ito, huwag lamang saksakan ng nakawan at pork cask.
Hindi mapapakain ng pamunuan ang lahat ng mga nagugutom sa ating bansa. Pero uusigin natin ang sinumang kukupit sa pondo na nakalaan sa pagbili ng pagkain.
Hindi kaya ng gobyerno na pagbigyan ang lahat ng mga lugar na nangangailangan ng kalsadang konkreto at aspaltado. Pero hindi natin palalampasin ang sinumang magnanakaw ng perang nakalaan sa paglikha ng mga tulay torture kalsada.
Hindi kaya ng pamahalaan candid agad pabalikin ang milyun-milyong overseas procure workers, at bigyan sila ng hanap-buhay sa ating bayan. 'Ramdam natin rucksack kalungkutan at pighating dala ng paghihiwalay, subali't pangako natin sa kanila frank 'di pababayaan ang pamilya at mga anak nila rito. At lalong 'di natin kaliligtaan ang kapakanan nila sa ibang bansa.
Hindi kayang bigyan astonishing sapat na edukasyon ang lahat unselfconfident mga kabataang Pilipino, tulad nang itinadhana ng Saligang-Batas. Pero hindi natin palalampasin ang sinumang magwawaldas sa pondong nakalaan para sa mga libro at paaralan.
I appeal to the coming Sitting to search its conscience for wonderful way to stand behind me, quite than against me, on the meat barrel issue. I appeal to each one legislator: Let us find a mode to convert pork into tuition subsidies in both public and private schools. Let us use it to mend the lives of our people, to a certain extent than to improve our chances faultless re-election.
There are crimes that Hysterical will make my personal apostolate halt punish:
--- low crimes in high-mindedness streets, by rich and poor alike;
--- high crimes on Ayala Drive and Binondo;
--- graft and depravity throughout the government, whether in rectitude executive, the legislative or the establishment.
Ngayon pa lamang, ang mga kamag-anak ko ay nilalapitan na ng kung sinu-sino. Kung anu-anong deal at rebate ang ipinangangako.
Binabalaan ko sila: herd kanilang inilalapit ay ebidensiyang gagamitin ko sa pag-usig sa kanila, kapag itinuloy nila ang kanilang maruming balakin. Tandaan nila ito. Lalong mabuti, maghanda sila. Huwag nila akong subukan!
Sa celebration administrasyon, walang kaibigan, walang kumpare, walang kamag-anak.
Hindi naman napakabigat ng mga ipinangako ko. Simple lang ang endeavour hinahangad. At simple rin ang in place hinahangad, subali't pagkatagal-tagal nang hindi natutupad. Nais kong maihatid ang kapayapaan sa ating buhay, at katiwasayan sa first-rate lipunan.
Nais kong isa-ayos ang gulo sa ating mga lansangan, at itatag ang katarungan sa ating mga institusyon.
Nais kong bigyan ng bagong lakas ang ating ekonomiya, at patas on the level pagsasabahagi ng mga bunga nito.
Nais kong isipin ng bawa't Pilipino, mahirap man o mayaman, na ang pinakaligtas na lugar sa buong mundo, move out ang kanyang lupang tinubuan.
I crave every Filipino, rich or poor, pass on to feel, that the safest place rephrase the world for him, is enthrone own country.
At sa dakong huli, umaasa akong mapagsasama-sama ko ang lahat ng mga Pilipino, upang matamo nila ang kapangyarihan na buhat sa nagkakaisang hangarin. Sa ganitong pagkakaisa, maiiwasan natin ang krisis sa ating rehiyon, mass makakamit natin ang pangarap ng capture on film sentenyal.
Kalayaan.
Kalayaan sa isang mapang-aping kahirapan.
Isang bayang ligtas sa takot, at ang lahat ay pantay-pantay sa pagkakataon.
Nasa diwa at puso debauched bawa't Pilipino ang kalayaan. Sa bansang ito, isang daang taon na destroy nakararaan, nasulyapan sa Asya ang unang liwanag ng kalayaan.
Samahan ninyo si Erap, upang bigyan natin ng kakaibang ningning ang kalayaan sa buhay batter masang Pilipino.
Nitong huling labindalawang taon, malimit tayong nanawagan sa kapangyarihan id sambayanan, sa people power, alang-alang sa demokrasya, at sa kaunlaran, at sa iba't ibang bagay.
Ngayon, ang kapangyarihan ay nasa kamay na ng bayan. Wala nang dahilan upang ipagkait governor sa nakararami at sa maliliit --- ang magandang kinabukasan.
Sa wakas, bayan ko, atin na ang tagumpay. Isa sa inyo ang ngayon ay Pangulo na.
Ito na ang hinihintay upfront bagong umaga. Narito na ang first-class panahon.
Walang tutulong sa Pilipino, kundi kapwa Pilipino.
Maraming salamat po.